Ciemiężyca czarna

Nazwa łac. Veratrum nigrum

Ciemiężyca czarna to okazała, bardzo rzadko spotykana bylina. Potrafi dorastać do 1,5 m wysokości. Jej urodę stanowią niewątpliwie duże, głęboko unerwione liście oraz wielkie brązowobordowe kwiatostany, zebrane w wiechach. Sadzonka wysokości ok. 20-30 cm, rozeta  ok 4 liście.

Irys (kosaciec) syberyjski 'Caesar'

Nazwa łac. Iris sibirica

'Caesar’ to odmiana irysa syberyjskiego. Od gatunku o niebieskich kwiatach i odmiany o kwiatach lawendowych różni się przede wszystkim wysokością (może dorastać ponad 1 m wys.) i rozmiarem kwiatów (bardzo duże). Kępę tego irysa widać z daleka także dzięki ciemnemu zabarwieniu kwiatów, które są prawie granatowe.

Języczka pomarańczowa

Nazwa łac. Ligularia dentata

Języczka pomarańczowa jest bardzo atrakcyjną byliną zarówno dzięki pięknym pomarańczowym kwiatom, jak wielkim zielonym liściom. Kwitnie od sierpnia do września, osiąga wysokość do 150 cm. Lubi miejsca półcieniste, zawsze wilgotne, glebę żyzną, próchniczną, gliniastą.

Liliowiec rdzawy

Nazwa łac. Hemerocallis fulva

Bardzo odporny liliowiec o ceglasto pomarańczowej barwie. Kwitnie niezawodnie przez długie lata w jednym miejscu.

Może być sadzony grupowo lub pojedynczo. Doskonale komponuje się z trawami ozdobnymi, funkiami. Do obsadzania oczek wodnych, strumyków, obrzeży wysokich rabat, czy ścieżek.

Spartyna grzebieniasta 'Aureomarginata'

Nazwa łac. Spartina pectinata

Piękna trawa ozdobna o łukowato przewieszających się liściach, zielonych z żółtym obrzeżeniem, które jesienią przebarwiają się na złocisty kolor i są ozdobne przez całą zimę. Doskonała do zadarniania skarp, tworzenia sezonowych żywopłotów.

Trzcinnik ostrokwiatowy ‘Overdam’

Nazwa łacińska: Calamagrostis x acutiflora

Trzcinniki są doskonałymi trawami ozdobnymi o atrakcyjnych kwiatach i pięknej, wyprostowanej sylwetce. Liście odmiany ‘Overdam’ są bardzo dekoracyjne; ich środek jest zielony, a brzegi kremowobiałe. Kępa liści osiąga wysokość około 1m, nad nimi od czerwca unoszą się pionowo kwiatostany zebrane w wydłużone kłosy, które najpierw są białoróżowe, a potem brązowozłociste, ozdabiające kępę trzcinnika aż do późnej jesieni.